Na tej stronie powstaje nowa strona internetowa

W sierpniu 1982 internowany w KW MO w Katowicach, aresztowany i skazany wyrokiem Sądu Wojskowego na 1,5 roku więzienia. W 1984 ponownie aresztowany i po pokazowym procesie politycznym skazany wyrokiem Sądu Wojewódzkiego w Warszawie na 2,5 roku więzienia za "udział w kierowaniu nielegalną organizacją KPN mającą na celu obalenie ustroju". Jako jedyny nie został objęty amnestią dla chorych (gruźlica płuc) więźniów politycznych. Dopiero po liście otwartym Premier Wielkiej Brytanii M. Teatcher i ponad 100 parlamentarzystów angielskich we wrześniu 1986 odzyskał wolność. 1987. Na zaproszenie Rządu Emigracyjnego Najjaśniejszej Rzeczpospolitej przebywał w Londynie Przyjęty oficjalnie przez Prezydenta Kazimierza Sabbata, ministra Ryszarda Kaczorowskiego oraz Ministerstwo Spraw Zagranicznych Wielkiej Brytanii. Otrzymał osobisty list Premier Wielkiej Brytanii adresowany do kierownictwa KPN. Przyjął zobowiązanie do wydawania w kraju poza cenzurą organu prasowego emigracyjnego rządu, pt. "Rzeczpospolita". Zawarł pionierskie porozumienie o współpracy z emigracją ukraińską w Monachium tworząc podwaliny Ligi Międzymorza. Udzielił sensacyjnych wywiadów dla kilku rozgłośni zachodnich: Radio Wolna Europa, BBC, Radio France Internationale, prognozując odbudowę jawnej opozycji, legalizację "Solidarności" w wyniku strajków oraz w konsekwencji rychły upadek komunizmu. W sierpniu 1988 współorganizator strajków w kopalniach Rybnickiego Okręgu Węglowego, odpowiedzialny za koordynacje protestów oraz łączność m.in. z agencjami prasowymi wolnego świata. We wrześniu 1988 osadzony na 3 tygodnie w areszcie za pomoc protestującym górnikom. W listopadzie 1988 rzecznik prasowy wielkiej głodówki opozycji demokratycznej w katowickiej Katedrze, podjętej w proteście przeciwko brutalności ZOMO podczas niezależnych obchodów Święta Niepodległości. Poza internowaniem oraz trzema okresami uwięzienia ponad stukrotnie zatrzymywany "prewencyjnie" przez funkcjonariuszy komunistycznej Służby Bezpieczeństwa. Został zatrzymany m.in. w czasie wizyty w Polsce Raisy Gorbaczow. Podczas pielgrzymki Jana Pawła II w Częstochowie zatrzymany na terenie Klasztoru Jasnogórskiego /!/. Osadzony w celi Komendy Wojewódzkiej Policji w Katowicach z niedoszłym zamachowcem na Ojca Świętego. W 1989 roku, podczas wyborów kontraktowych kandyduje do parlamentu spoza listy Komitetu Obywatelskiego - jako kandydat niezależny z KPN. Wzywa do bojkotu listy krajowej, z której kandydowali do Sejmu komunistyczni dygnitarze PRL /wspierani przez ekipę Lecha Wałęsy/. W 1990 organizator blokad radzieckich baz wojskowych m.in. w Legnicy oraz Rembertowie w ramach akcji "Sowieci do domu". Rząd Mazowieckiego uważa wtedy "pozostanie wojsk sowieckich za polską rację stanu"". Koordynator akcji okupacji w kraju ponad 100 obiektów, będących siedzibami komunistycznych organizacji: PZPR, PRON i ZSMP. Domaga się rozwiązania i delegalizacji partii komunistycznej. Rząd tzw. "solidarnościowy" podejmuje decyzję wysłania przeciwko KPN oddziałów ZOMO. Po proteście okupacyjnym śląskiego RSW redaktor i wydawca pionierskiego dodatku "Bez Cenzury" do weekendowego wydania Trybuny Śląskiej, wydawanego w milionie egz. Dodatek ten po kilku wydaniach zlikwidowano na polecenie rządu.

W latach 1990-1994 radny Katowic. W niepodległej Polsce, w latach 1991-2001, poseł na Sejm RP I, II i III kadencji. Od 1991-1992 roku autor koncepcyjnych rozwiązań w zakresie fundamentów ustrojowych Trzeciej Rzeczpospolitej. W szczególności ustawy o Restytucji Niepodległości, Konstytucji (zerwanie ciągłości prawnej z PRL nawiązanie do II RP), a także ustaw: o reprywatyzacji, dekomunizacji, powszechnym uwłaszczeniu, skarbie państwa, zwalczaniu bezrobocia, jawności i uczciwości życia publicznego, odpowiedzialności karnej kierownictwa PZPR i WRON (wniosek o postawienie przed Trybunałem Stanu) , i in. Wszystkie te fundamentalne propozycje ustrojowe zostały odrzucone głosami środowisk rządzących, tj. koalicji tzw. liberałów solidarnościowych (Unia Wolności, Kongres Liberalno-Demokratyczny i in.). W latach 1991-1992 przewodniczący Sejmowej Komisji Kultury i Środków Przekazu. W latach 1997-1998 członek Prezydium Sejmowej Komisji ds. Układu Europejskiego. Członek Komisji Konstytucyjnej Zgromadzenia Narodowego oraz Sejmowej Komisji Spraw Zagranicznych. W latach 1991-1999 przedstawiciel Polski w Zgromadzeniu Parlamentarnym Rady Europy w Strasbourgu. W latach 1997-1998 Wiceprzewodniczący Klubu Parlamentarnego Europejskich Demokratów /EDG/ - klubu formacji państwo-twórczych opowiadających się za "Europą Ojczyzn". Obserwator wyborów w licznych krajach. Adam Słomka pozostaje konsekwentnie w programowej i rzeczowej opozycji do wszystkich dotychczasowych rządów z "okrągłego stołu", uznając je za ekipy oszukańcze i nieudolne. IPN nadał mu w 2004 roku status "pokrzywdzonego".

Kontakt               Forum Dyskusyjne                    Linki